Syringomyelie

Bij de Cavalier zijn problemen ontstaan door de vorm van de schedel en de grootte van de hersenen.

Als gevolg van verkeerde verhoudingen kunnen er holtes in het ruggenmerg ontstaan.

Deze holtes noemen ze ook wel CCD, centrale kanaal dilatatie.

Er is een relatie tussen de grootte van deze holtes en het ontstaan van symptomen.

Zijn de holtes klein (kleiner dan 2 mm), dan is de kans op het ontstaan van problemen kleiner dan als de holtes groter zijn.

De afmetingen van de holtes bepaal je met een MRI scan.

Hoe ouder een dier wordt, hoe groter de kans dat deze holtes ontstaan en/of groter worden. 

Een fokker die scant kan dus ook nooit de garantie geven dat u een syringomyelia vrije pup koopt, omdat toevallig de ouderdieren vrij zijn.

Wel is vanzelfsprekend de kans erop groter dan dat u uit 2 ongescande ouderdieren een pup koopt, daar ca. 60 tot 70 % van alle tot nu toe gescande cavaliertjes in binnen- en buitenland niet MRI-vrij blijken te zijn.

Van deze ruim 60% heeft een klein percentage ook werkelijk lichamelijke klachten.

Aan de fokker de taak om te voorkomen dat dit percentage de komende jaren gaat groeien.

 

Oorzaak syringomyelie

Syringomyeli wordt veroorzaakt door een te kleine schedel.
Bij elke ademhaling en elke hartslag verandert het volume van de hersenen een beetje: de hersenen worden continu een beetje groter en kleiner.

In een normale schedel is hiervoor voldoende ruimte.
Als de schedel te klein is, puilt een klein gedeelte van de kleine hersenen door het achterhoofdsgat in het ruggenmerg-kanaal.

Dit heen-en-weer-gaande uitpuilende deel van de hersenen creëert een soort vacuüm rond het ruggenmerg, waardoor holtes ontstaan.

De holtes zijn gevuld met vocht.
 

Symptomen syringomyelie

  • Krabben aan één zijde van de hals of schouder (vaak zonder de huid aan te raken).

  • Pijnaanvallen (nekpijn).

  • Gevoelige plekken in de huid (hond wil hier niet aangeraakt worden).

  • Een andere houding bij het slapen.

  • Een slechte coördinatie (dronkenmansgang).

  • Spierzwakte en afname van spierweefsel.

  • Jonge honden kunnen scheef groeien (scoliose).

  • Verlamming aangezichtsspieren (zelden).

  • Evenwichtsstoornissen (zelden).

Mitralis klep degeneratie (MVD)

De oorzaak van deze hartaandoening zijn hartkleppen die niet goed sluiten.

Daardoor werkt het hart minder efficiënt en moet het dus eigenlijk harder werken.

Het niet goed sluiten van de hartkleppen kun je met een fonendoscoop horen.

Dit onderzoek noemen ze ook wel hartauscultatie.

Het is ook mogelijk om de hartkleppen te bekijken met een hartecho-doppler.

Beide onderzoeken zijn complex en moeten door hierin getrainde dierenartsen worden uitgevoerd.

Met dieren die al problemen hebben met de hartkleppen als ze nog geen vijf jaar oud zijn, mag je niet fokken.

Ze kunnen deze aandoening namelijk aan hun nakomelingen doorgeven.

Met dieren die op oudere leeftijd problemen krijgen met de hartkleppen kun je wel fokken, omdat de kans kleiner is dat het hier om een erfelijk hartprobleem gaat.

 

Navelbreuk bij een pup.

Moet een pup met een navelbreuk geopereerd worden? 
Een navel breuk(je) is geen onbekend verschijnsel bij een pup.

Dit kan ontstaan door de bevalling, maar in sommige lijnen komt dit blijkbaar meer voor dan in anderen.

Men kan een heel klein ‘bobbeltje’ voelen bij de navel.

Een operatie is afhankelijk van hoe groot de navelbreuk is.

Bij een grote breuk moet de hond geopereerd. Dit is echter uitzonderlijk.

Meestal zijn de navelbreuken van dien aard dat er niets aan gedaan hoeft te worden.

Richtlijn is dat navelbreuken van de grote die kleiner zijn dan één euro hoeven eigenlijk niet geopereerd te worden.

Bij regelmatige massage is de kans heel groot dat het ‘breukje’ verdwijnt.

Ook is mogelijk dat het vergroeid en er een ‘bultje voelbaar blijft.

Bij een volwassen hond is dit moeilijk terug te vinden en al helemaal niet zichtbaar.

De ervaring leert dat er nog al wat dierenartsen zijn die uit commerciële overwegingen of om u gerust te stellen navelbreuken opereren, waarvan er geen medische indicatie is.

Wees terughoudend hiermee.

Een operatie heeft altijd een risico.

Vraag uw fokker om advies en een second opinion bij een andere dierenarts.

 

Tips voor een gezonde hond

 

  • Laat de hond jaarlijks controleren en vaccineren door de dierenarts.

  • Ontworm twee tot vier keer per jaar en bestrijdt vlooien het hele jaar door met minimaal een insectengroeiremmer.

  • Geef de hond voldoende dagelijkse beweging en voorkom overgewicht.

  • Voorkom trappenlopen en te wild spelen, vooral tijdens de groei.

  • Borstel of kam regelmatig de vacht.

Wat is sterilisatie/castratie

Sterilisatie is het verwijderen van de eierstokken bij teven, bij castratie worden de testikels van de reutjes verwijderd.

Deze ingreep kan gedaan worden om medische redenen, maar castratie wordt in de meeste gevallen uitgevoerd om gedragsredenen of omdat mensen niet met de hond willen fokken.

Verandering in vachtstructuur

Zoals gezegd, de structuur van de vacht van je hond kan door sterilisatie of castratie veranderen.

Zo kan het zijn dat de mooie, zijdeachtige vacht van uw hond ineens verandert in een dikke, wollige, pluizige vacht.

De oorzaak hiervoor is dat bepaalde hormonen, voor de ingreep in overvloed aanwezig, nu niet meer op natuurlijke wijze worden aangemaakt.

Hierdoor kunnen ook andere veranderingen plaats vinden in de vacht, zoals:
– De vacht verliest (een deel van ) zijn glans
– De vacht gaat krullen, terwijl deze dat eerst niet deed
– De vacht is minder waterafstotend, waardoor de hond langer nat blijft.

Hierdoor gaat de hond vervolgens weer sneller stinken.

Ook is het risico om dik te worden groter.

Dat kan dan weer  hart problemen geven.

Raadzaam is,  zeker bij een Cavalier als het om gezondheid redenen  niet nodig is,

niet laten steriliseren!!!

 

 

 

Wat is chiari-achtige malformatie en syringomyelie?

Om te beginnen is het een wrede en pijnlijke aandoening.

Bij de mens staat deze ziekte bekend als één van de meest pijnlijke aandoeningen die er is. De ziekte ontstaat doordat de schedel te klein is in verhouding tot de hersenen, wat een continue druk geeft.

Hierdoor puilt een deel van de kleine hersenen uit in het achterhoofdsgat.

Het ruggenmerg begint bij het achterhoofdsgat en hier ontstaat een blokkade.

Dit uit zich in een verstoring van de normale beweging van het hersenvocht en abnormale drukverhoudingen binnen en rondom het ruggenmerg in de nek.

Deze aandoening aan de schedel wordt chiari-achtige malformatie (cm) genoemd.

Symptomen van deze aandoening zijn: zware hoofd- en nekpijn, hoofdpijnen veroorzaakt door hoesten, niezen of spanningen, moeite met slikken, kokhalzen en verslikken, duizeligheid en vertigo (een vorm van duizeligheid waarbij een gevoel van draaien of tollen wordt ervaren terwijl het lichaam die bewegingen feitelijk niet maakt), problemen met het evenwicht, spierzwakte, afname fijne motoriek, verlies van coördinatie ledematen, wazig en/of dubbel zien, overgevoeligheid voor fel licht, onvrijwillige oogbewegingen, moeite met het volgen van bewegingen / voorwerpen, zoem- of piepgeluiden in het oor, gehoorverlies, verlamming van stembanden, slaapapneu.

De ellende houdt niet op met bovengenoemde opsomming.

Door de abnormale drukverhoudingen binnen en rondom het ruggenmerg kunnen holtes in het ruggenmerg ontstaan.

Dit wordt syringomyelia of syringomyelie (sm) genoemd.

Deze met vocht gevulde holtes kunnen de volgende klachten geven: hoofdpijn en chronische pijn, het verlies van gevoeligheid (vooral voor warmte en koude), spierzwakte en spasmen, tintelingen in poten, verlies van controle over de spieren (kan bv. trillen tot oorzaak hebben), verlies van controle over darmen en blaas, osteoporose en scoliose, (gedeeltelijke) verlamming.

Deze symptomen van chiari-achtige malformatie en syringomylie zijn ons bekend geworden door onderzoek bij de mens.

Honden kunnen uiteraard niet vertellen wat ze voelen.

Daarom hieronder de ervaringen van hun eigenaren.

Wat melden eigenaren van honden met chiari (cm) / syringomyelie (sm)?

Het meest belangrijke en steeds terugkomende symptoom van cm / sm is pijn.

Deze is moeilijk te lokaliseren en omdat de pijn vaak wisselend optreedt, wordt deze vaak gemist door zowel eigenaar als dierenarts.

Om het iets makkelijker te maken pijn vast te stellen bij uw hond, hieronder een aantal voorbeelden gekregen van eigenaren:

-          na springen of beweging met het hoofd tussen de beide voorpoten op de grond gaan liggen,

-          plotseling schreeuwen of gillen,

-          een zacht piepgeluid bij de ademhaling,

-          kreunen,

-          verlaagde motivatie voor activiteiten waar de hond vroeger wel zin in had.

Mijn hond wilde op een gegeven moment helemaal niet meer wandelen,

-          vermoeidheid,

-          met het hoofd in een ongewone (vaak opgeheven) positie slapen,

-          gewone aanrakingen als pijnlijk ervaren (vermijdingsgedrag bij begroeten), de hond vindt het vaak niet fijn om op bepaalde plaatsen van het lichaam aangeraakt te worden en de hond laat bv. borstelen of een halsband niet toe,

-          krabben (vaak tijdens het lopen en meestal aan 1 zijde),

-          een scoliose of hernia-achtig beeld,

-          irritatie, een slecht humeur,

-          rusteloosheid en veel van ligplaats veranderen.

Vaak wil de hond koel gaan liggen omdat dit verlichting geeft,

-          er is vaak sprake van aangezichtspijn die de hond uit door met het gezicht overal langs te willen wrijven.

Dit kan zijn langs een stoel, maar ze kunnen ook gaan rollen in hun mand of op het grasveld,

-          veel gapen,

-          smakken met de mond,

-          schudden met het hoofd,

-          onzeker gedrag, lichaamstaal van een hond die met een stroomband wordt getraind,

-          een droevige gezichtsuitdrukking,

-          spanning of agressie bij ontmoeting met (onstuimige) honden.

Naast de pijnklachten kunnen er ook neurologische verschijnselen ontstaan zoals een krachtvermindering in de poten, afname van spierweefsel en verlamming van de achterhand.

Evenwichtsverlies, omvallen, wegglijden van poten en scheefstand van de kop worden ook gezien.

Opvallend is ook dat de spieren van honden met deze ziekte erg hard kunnen worden.

Nogmaals, het is heel erg moeilijk om de ziekte vast te stellen.

Mede doordat veel van de pijnuitingen zoals het krabben en rollen in de mand ook als normaal gedrag gelden en mede doordat de pijn wisselend op kan treden.

Er kunnen perioden zijn dat de hond nergens last van lijkt te hebben en ineens kan er een periode zijn dat de hond zich raar gedraagt.

En om het nog ingewikkelder te maken, laat lang niet iedere hond alle symptomen van de ziekte zien en verschilt het ziektebeeld dus per individu.

Hierdoor verkijkt een eigenaar zich snel en denkt dat de hond een tijdelijk huid- of oorprobleem heeft gehad.

Vooral als de ziekte in een beginstadium verkeert, denkt men aan onschuldige zaken.

Zeker als er daarna weer een periode komt dat er niets aan de hond te merken valt.

Jammer genoeg heb ik aan den lijve mogen ondervinden dat wanneer de ziekte in een zwaar stadium verkeert, het duidelijk is dat er iets goed mis is met je hond.

 

Wat te doen bij een hond met diarree;

Iedere hond heeft wel eens diarree.

Diarree kan een natuurlijke lichaamsreactie zijn om iets te verwijderen wat niet in het (honden)lichaam thuishoort.

Het geven van diarreeremmers (als Imodium) kan het herstel van een infectieuze diarree vertragen.

Zorg dat uw hond drinkt Bij diarree verliest uw hond veel water en zouten. 

Zolang uw hond voldoende drinkt, hoeft dat geen probleem te zijn.

Het geven van infuus is nodig als uw hond

  • te weinig drinkt

  • het drinken uitbraakt

  • sloom wordt

  • plakkerige slijmvliezen krijgt

  • een slechte huidelasticiteit (turgor) krijgt.

Zorg dat uw hond eet.

Anders dan wat vaak wordt geadviseerd, is het verstandig dat uw hond blijft eten bij diarree.

Het lichaam heeft de opgenomen voedingsstoffen nodig!

Vaak voelt de hond zich lekkerder als u hem meerdere keren per dag kleine beetjes eten geeft.

Wat uw hond eet, is minder belangrijk dan dat uw hond eet, mits het eten geen ziekteverwekkers bevat (liever geen onverhit vlees).

Als uw hond wel drinken binnenhoudt, maar geen eten, kunt u elektrolytendrankjes geven (zoals Oralade®).
Elektrolytendrankjes zijn drankjes met zouten, die goed zijn tegen uitdroging. Vergelijk het maar met sportdrankjes.
 

Laat uw hond vaak genoeg uit .

Niets is vervelender dan dat uw hond in huis poept, maar soms heeft een dier hoge nood. Het is fijn als uw hond op dat moment naar buiten kan.

Uw dierenarts kan een stopmiddel voorschrijven, zoals Finidiar® / Finidiar® Forte.

De ontlasting wordt iets steviger, uw huisdier heeft minder vaak aandrang.

Dit soort middelen zorgt niet voor een sneller herstel, maar wel voor meer comfort van de patiënt en de eigenaar.


Maak een afspraak bij uw dierenarts

als uw hond: 

  • Ziek is

  • Koorts heeft (meer dan 39,5 graden Celsius)

  • Water en/of voedsel uitbraakt

  • Bloed bij de ontlasting heeft

  • Persdrang vertoont

  • Uitgedroogd is (plakkerige slijmvliezen of en huidplooi die niet meteen verstrijkt)

  • De problemen langer duren dan 3 weken (zie onder). 

  • De problemen regelmatig terugkeren (zie onder).

Ook puppy's met diarree verdienen extra aandacht

Als u meerdere honden heeft, raden wij u aan met een dierenarts te overleggen over hygiënemaatregelen.


Bij het Medisch Centrum voor Dieren worden opgenomen dieren 24 uur per dag in de gaten gehouden. 

Chronische of terugkerende diarree

  • Heeft uw hond al langer dan 3 weken diarree?

  • Komt de diarree steeds terug?

De kans is klein dat:

  • de problemen vanzelf overgaan.

  • een korte kuur met medicijnen aanslaat.

Voordat u met een langdurige behandeling begint, is het raadzaam om uit te zoeken wat er precies aan de hand is.

Wij adviseren: